Γοργά και σοφά

Γοργά και σοφά τα αισθήματά μου.

Στον ήλιο και στο φεγγάρι το όνομά σου

χαράσσεται ανάμεσα από σύννεφα κι αστέρια.

Ανάβω το πιο μικρό μου φως με την ελπίδα να με δείς.
Κι εσύ βλέπεις καθαρά.

Ειλικρινά τα βλέφαρά σου κι οι καστανές τρίχες

που ελεύθερες πετούν, όπως εσύ.

Τα λόγια μου ζυγίζω 
και άλλοτε κυλούν χωρίς να τα προστάζω,

σαν φαίνεται το χαμόγελο σου, τόσο εγκάρδιο και οικείο.

Πόσο χαίρομαι που είσαι ‘δω.

Κάποτε ήταν όνειρο αυτό για μένα.

Τότε που περίμενα, ήρθες και στάθηκες

αλλά δε μίλησα και όλο έφευγες μπρος στα μάτια μου.

Ό,τι αγαπώ μετά από λίγο καιρό πραγματοποιείται.

Μα εσύ τώρα δε γίνεται να μείνεις εδώ.

Κι όμως η ψυχή μου στέκει εκεί που ήταν,

σοφή σαν να ξέρει κάποιο αρχαίο μυστικό.

Γοργά τα αισθηματά μου τη μέρα διασχίζουν

για να με προϋπαντήσει με ομορφιές 

που εσύ μπορείς να φτιάξεις χωρίς να καταλαβαίνεις.

Η αντανάκλαση της θάλασσας ας μη βάψει ποτέ

γκρίζο τον ουρανό σου.
Για σένα οι σκέψεις μου τραγούδια γίνονται και μουσική.

Δε φοβάμαι πια να ακολουθήσω ο,τι αγαπώ.

Ανάβω ξανά το πιο μικρό μου φως 

και τα απογεύματα που φυσά το ονομά σου ψιθυρίζω

μέχρι να το ακούσεις.