Πιες απ'το πηγάδι και άκου

Οι θάμνοι κοντοί στο ύψος του χεριού, παράλληλα με το δρόμο, κοιτούν τα πόδια της μέρας που ανεβαίνει το βουνό.

Θα πάρω ένα εισιτήριο και για σένα.
Τα παράθυρα μου επιτρέπουν να δω την ύλη και η ψυχή μου καλοδέχεται μια δέσμη του πνεύματός σου. Θα πιω μια γουλιά καφέ και θα καθίσω στη θέση σου.

Ένας φίλος έρχεται κι ένας φεύγει.
Μένει αυτός ο στροβιλισμός της κενότητας που με πεδία και διαστάσεις ζωντανεύει το μυαλό μου με ιδέες και θέματα που χτίζονται με αγάπη και τίποτα.
Τίποτα δεν σκιαγραφεί καλύτερα την αγάπη από τις πράξεις που, χωρίς να μου πεις, έκανες, κι εγώ είδα μετά το αποτέλεσμα. Ένα γράμμα χρειάζεται για να διασφαλίσω μια μικρή ανταμοιβή της δουλειάς με καθαρή αύρα. Αφήνω να πάνε στην πορεία τους τα πράγματα, οι υποχρεώσεις και οι προθεσμίες και με πλησιάζουν οι όμορφοι σπόροι.
Η ελαφριά μου αγάπη αδιάσπαστο σύννεφο.
Ξέρω ότι ακούς, και θυμάσαι τα πάντα, μα δεν χρειάζεται τώρα, γιατι μπορώ να δω μέσα σου τα υλικά που διαλύουν κάθε άνεμο, με μια ματιά θαρραλέα, ριζωμένη από αιώνες, πίσω, μακριά. Πλακόστρωτα και μωσαϊκά περπατούν στα πόδια μας, και 'μεις παιδιά που κοιτάμε ψηλά και χαμηλά.
Τα πιο πράσινα δέντρα ας γίνουν άρπες καθώς περνάμε στο ξέφωτο που στη μέση αναπνέει ένα πηγάδι. Κάθε λογής χρωματιστά πουλιά θα πιουν νερό μαζι μ' εμάς, και η φωνή μας θα αρχίσει να αντηχεί στις φλέβες που ενώνουν με αγνή χαρά τα κύματα που συγχρονίζονται στο τραγούδι μας.
Πιες απ' το πηγάδι και άκου.
Το πηγάδι του Ήλιου.